Quand c’è la secca
Quand d’estèd a la
maténa
s’va a paségg’ gió
par maréna
certle vòlt t’artròv
cla secca
che par tanti l’è ‘na
mecca!
Ché quand l’aqua la
s’artira
l’è ‘na manna, cum
’na fira
parchè fa che le
puracc’
le s’artròva acsé
d’impacc’
armanénd d’un chiòpp
de fóra
bochegiand e a
ansciand ancora.
Ecch che alóra s’véd
cle dònn,
tirèd só un cuncén le
gónn,
ch’le caména a testa
bassa
sperand tant d’truvèn
‘na massa
de cle vongol dólc’ e
pcén
ch’pièc’ ma i grand e
anca ma i fiulén.
L’è un quadrétt bèll
e gentìl,
part d’un mónd calme
e tranquill
che pèr guèsi
disegnèd
da un pitór ch’el s’è
ispirèd
da cle dònn ch’le
s’acovaccia
par arcòja la
puraccia.
Nessun commento:
Posta un commento