La parola amór
Cla parola t’la pó scriva
stampatèll opur corsiva,
t’la pó incida, piturèla,
t’pó stampèla, digitèla
o scolpìla a léttre o a ségn
in t’la pitra o sóra el légn,
t’la pó fè sa un arzigògol,
a mosaich sa tanti ghiògol.
Te pó dì “amor”pièn pièn
susurandla sa un surdén
o sgagèla a i quatre vènt
par fè in mòd che tutti i sènt
o cantèla, declamèla,
recitèla, tartajèla,
dìla e ardìla par le strèd
fin a che en te sì sgolèd.
Mo s’l’an è déntra de te
en c’è pròpi gnènt da fè,
in dó l’è ch’t’po’ gil a tòla?
L’arman sól una parola,
sól ‘na vóc’ d’un dizionèri
de paròl non necesèri.
Paolo Cappelloni
Poesia vincitric' al Premio Varano 2011 (sez. Poesie d'amor)
Nessun commento:
Posta un commento