In t’un campétt vicén a chèsa mia c’è un sacch de fiór: margherit, ciclamén, tulipèn, ròs e gelsumén. Un giórne un tulipèn l’ha détt: - Me a so el pió alt e el pió bèll de tutti. – En ve digh la reazión d’j atre fiór! – En è vera! En è vera! - Le ròs le s’è méss a rida pighèdle in dó: - Tutt i dic’ ch’a sim nojatre le pió beli! - Le margherid le j ha urlèd in còr: - Nojatre a sim el mant d’i camp e a sim meravigliós! - I ciclamén e i gelsumén j ha détt: - A vlé métta el parfum nòstre sa’l vostre? - Insómma j a fnid par fè a cagnèra e j ha dmandèd ma’l vènt da fèj mòva un cuncén in mòdi ch’i putéssa arivè a mnès sa i petali e sa le fòj.
Pó j è armast par ‘na stmèna sa’l mus, senza parlès, fin a quand l’an è arivèda ‘na fiuléna (ch’la s’chièma Luisa e la sta vicén a chèsa mia) ch’j ha arcòlti tutti e la j ha fatt un bèl mazulén da regalè ma la su’ mamma ch’j ha détti: - Grazie! J è bèi e profumèdi! - A chèl punt i fiór j ha avud da fè la pèc par fòrza e j è armast insièm t’el stéss vasétt.
Paolo Cappelloni
