A i ho cnosciud ma un pustén ch’l’era sèmpre tutt avilìd parchè en aveva mèi le léttre da consegnè.
Tutt i colégh sua i avéva sempre la borsa péna de posta mo in t’la sua en c'era mèi gnènt, gnanca ‘na cartuléna.
Un giórne prò j è vnuda un'idea, el s’è méss a scriva tantle léttre ma tuta la gènt d’la cità e in t’le lettre l’aveva scritt:
A sò un pustén mo an ho mèi la posta da consegnè, alóra che raza de pustén a sò?? Acsé a j ho scritt tantle lettre e adèss a v’le le port,
tanti salut
el pustén.
Tuta la gènt d’la cità la s’è comòssa tant ch’la s’è méssa d'acòrd par fèj ‘na sorpresa: difatti quand è arivèd Nadèl tuti j ha mandèd un sacch de bigliétt d'auguri e ló, al colme d’la felicità, j ha consegnèdi tuti a chèsa sua!
Un giórne prò j è vnuda un'idea, el s’è méss a scriva tantle léttre ma tuta la gènt d’la cità e in t’le lettre l’aveva scritt:
A sò un pustén mo an ho mèi la posta da consegnè, alóra che raza de pustén a sò?? Acsé a j ho scritt tantle lettre e adèss a v’le le port,
tanti salut
el pustén.
Tuta la gènt d’la cità la s’è comòssa tant ch’la s’è méssa d'acòrd par fèj ‘na sorpresa: difatti quand è arivèd Nadèl tuti j ha mandèd un sacch de bigliétt d'auguri e ló, al colme d’la felicità, j ha consegnèdi tuti a chèsa sua!
Paolo Cappelloni